شمع ها را که فوت کنی ؛ سالهایی از شب های دلتنگی ات می گذرد... شب هایی که با نگاه های خیره به قاب زندگی زاده شدند و چشم ها و کلمات که بودنت را تثبیت کردند و تو بزرگ شدی. کنار خانواده ای به وسعت سرزمین مادری ات و روزها هم بهانه ای شد برای گفتنها ، دیدنها و از همه مهم تر"آشنا شدنهاو بودن ها و تکرار شدن ها..." واژه هایی که سُر خوردند و به گوش رسیدند. و آب شدند در ذهن ها و داستان هایی شدند برای لالایی شبانه ات. امشب شب برآورده شدن آرزوی توست، شب تولدت. بخواه از ته دل ، ماندنت را ، در دل آنها که می خواهند بودنت را...